Europese ontdekking en kolonisatie

In 1606 legde het Nederlandse schip "Duyfken" aan in de Golf van Carpentaria in het noorden van Australië, tegenover Nieuw-Guinea. Kapitein Willem Janszoon was niet erg gecharmeerd van het moerassige land met zijn vijandige bewoners, en keerde terug naar Bantam op Java, Nederlands-Indië. In 1616 bereikt een ander Nederlands schip Shark Bay (nu Denham) in het uiterste westen van Australië. De volgende anderhalve eeuw bezoeken nog diverse Nederlanders, Fransen en Engelsen dit land dat dan inmiddels "Nieuw Holland" genoemd wordt, maar men voelt weinig behoefte het nogal barre land te verkennen of koloniseren. In 1770 vaart Engelsman James Cook als eerste Europeaan langs de oostkust van Australië, gaat aan land in Botany Bay (nu Sydney), claimt de oostkust voor Engeland, en noemt die "Nieuw-Zuid-Wales".

Bij terugkeer van Cook in Engeland ziet de Engelse regering in Australië een oplossing voor de overbevolkte Engelse gevangenissen, te meer als Engeland door het definitieve verlies van de koloniën in Noord-Amerika, die zich in 1783 onafhankelijk maken als de Verenigde Staten, daar geen gevangenen meer heen kan deporteren. Engeland sticht dus strafkoloniën in Australië, de eerste in 1788 in het huidige Sydney. Nog voor 1800 beginnen ook vrije Engelsen zich te vestigen; ze kunnen voor vrijwel niets stukken land aankopen van de Britse regering.

De Britse kolonisators eigenen zich direct het land en de waterbronnen van de inheemse bevolking, de Aboriginals, toe, en rechtvaardigen dit met de redenering dat deze inboorlingen het begrip "landeigendom" niet kennen en ‘dus’ wel verdreven kunnen worden. Verwoesting van land en voedselbronnen van de Aboriginals leidt tot hun verhongering; Aboriginals reageren tot in de 19e eeuw met gewapend verzet en guerrillaoorlog; blanke kolonisten reageren daar weer op met grote gewelddadigheid en willekeurige massaslachtingen, zoals in Pinjarra (1834), Myall Creek (1838), Battle Mountain (1884) en Coniston (1928). Schattingen zijn dat in 1770 de Aboriginal-bevolking ongeveer 700.000 mensen telde, en dat tegen het jaar 1900 90% daarvan was weggevaagd door de gevolgen van landdiefstal (tegen 1870 hebben de Europeanen zich alle vruchtbare gebieden toegeëigend), direct geweld en Europese besmettelijke ziekten. Bij direct geweld worden in totaal tussen de 10.000 en 20.000 Aboriginals en 3.000 blanken gedood.

In alle uithoeken van het enorme eiland ontstaan Britse kolonies: 1824 bij Brisbane (oost), 1829 bij Perth (zuidwest), 1835 Melbourne (zuidoost), 1836 bij Adelaide (zuid), 1869 Darwin (noord).

De ver van elkaar gelegen gebieden worden afzonderlijk bestuurd door een eigen gouverneur. Na 1855 krijgen ze geleidelijk een grotere mate van zelfbestuur binnen het Britse rijk. De koloniën zien om diverse redenen voordelen in samenwerking, en dit leidt in 1901 tot de oprichting, met instemming van het Britse parlement, van de "Commonwealth (republiek) of Australia" als gedeeltelijk autonoom (zelfstandig) gebied binnen het Britse rijk.

1901-1945

In 1901 keurde Australië een federale grondwet goed en werd een zelfregerend deel (dominion) van het Britse Rijk. Australische troepen namen aan beide wereldoorlogen deel. In de Tweede Wereldoorlog vochten Australische eenheden onder andere op Ambon, in Egypte, op Kreta en in de Pacific.

Melbourne werd de eerste hoofdstad, maar in 1911 schreef de regering een prijsvraag uit voor het ontwerp van een nieuwe hoofdstad. Het winnende ontwerp van de Amerikaanse architect Walter Burley Griffin werd uitgevoerd vanaf 1913, en in 1927 werd het aldus ontstane Canberra de nieuwe hoofdstad.

1945-heden

Sinds de Tweede Wereldoorlog is Australië veranderd door een streng immigratieprogramma. Hierdoor werden lange tijd uitsluitend blanke Europeanen toegelaten, maar sinds de jaren '80 is de instroom van Aziaten sterk toegenomen. Dit alles leidde tot wrijving in de samenleving, en in 1996 behaalde Pauline Hanson met haar One Nation Party en een programma gebaseerd op xenofobische  uitgangspunten 1 miljoen stemmen.

Australië blijft een constitutionele monarchie met Koningin Elizabeth II als staatshoofd: een referendum om een republiek te vestigen werd in 1999 afgewezen.